Op 13 maart 2018 speelde Peter Hammill bij Serious Music Alphen in het Parkvilla Theater. Voorafgaand aan het concert stond een interview met Hammill gepland. Helaas kon het interview die dag niet doorgaan. Hammill had de griep en wilde al zijn energie sparen voor het optreden van die avond. Wel toonde hij zich bereid onze vragen op een later tijdstip via e-mail te beantwoorden. Hieronder het resultaat, in een vertaling van David Verheul.

Hoe heb je het ervaren om voor de eerste keer in zes jaar weer solo op te treden in Nederland?
Was het echt 6 jaar? De tijd vliegt inderdaad. Het is altijd plezierig om Nederland te bezoeken en er te spelen en deze keer was geen uitzondering.

En hoe was het voor jou om met griep op te treden en het ook zo goed te doen?
Behoorlijk lastig. Voor de show in  Amsterdam hanteerde ik de eerbiedwaardige troupertraditie (een trouper is een acteur/entertainer met zeer veel ervaring – DV), waarbij ik op een of andere manier alle energie van de dag verzamelde en mezelf goed genoeg vond om op te kunnen treden. En het is verbazingwekkend hoe je op de een of ander manier de kracht kunt verzamelen voor die anderhalf uur. “Doctor Theater”, noemen acteurs het.
Alphen was waarschijnlijk een van de moeilijkste shows die ik ooit heb gedaan, om eerlijk te zijn. Vanaf de eerste noot dacht ik: “Ik ga het niet halen hier doorheen te komen.”
Echter, regel voor regel, couplet voor couplet, song voor song lukte het me mijn weg te vinden, mede dankzij het enthousiasme en de aandacht van het publiek. Maar, klaarblijkelijk, toen ik het einde bereikte was het echt het einde! Voor wat het waard is, maar toen ik thuis kwam bracht ik elf dagen achter elkaar door in bed…

Was je betrokken bij het bepalen van de plaatsen/locaties waar je in Nederland zou gaan spelen?
Zoals altijd, wanneer er aanbiedingen om te spelen binnenkomen, organiseert mijn agent de zaken zo dat ze logistiek logisch zijn en in dit geval waren deze twee shows perfect voor ons. Maar ik kan over het algemeen niet van tevoren kiezen op welke plaatsen ik speel.

En wat waren je verwachtingen over het spelen voor de (voor jou) nieuwe promotor Serious Music Alphen en de locatie Parkvilla Theater in de stad Alphen aan den Rijn?
Ik had nog nooit van Alphen gehoord! Dus ik had geen specifieke verwachtingen, behalve dat het theater er mooi leek uit te zien en Serious Music Alphen blijkbaar scherp en goed georganiseerd was.

Je muzikale carrière duurt nu bijna 50 jaar. (Hoe) kijk je terug op deze periode? En wat maakt het de moeite waard om door te gaan?
Eerlijk gezegd probeer ik niet te lang stil te staan ​​bij het verleden, terwijl ik natuurlijk alle delen ervan volledig erken. Dit is tenslotte een leven waar ik veel van heb gehouden evenals een carrière die ik heb gevolgd. Maar natuurlijk ben ik dankbaar en gelukkig dat ik de tijd heb gehad die ik heb gehad om het werk te doen dat ik gedaan.
Wat betreft het vervolg, wie weet hoe lang ik (kan) doorgaan? Op dit moment is het nog steeds interessant om de songs op het podium te bewonen en schijn ik inderdaad nog steeds in staat te zijn met nieuwe songs te komen. En zolang dat het geval blijft zal ik er zijn, vermoed ik.

Met veel releases (zowel solo als VdGG) in de afgelopen 10 – 15 jaar kwalificeerde je het als ‘sterk werk’ of ‘goed werk’. Betekent dit dat je denkt dat je ook ‘minder sterk of minder goed werk’ hebt gemaakt en waarin zit voor jou het onderscheid?
Ik doe altijd mijn best! Maar ik denk dat er iets van een rijke en gevarieerde ader loopt door, met name de laatste tien jaar of zo, in solo- en bandwerk. Een mooie nazomer, of een tweede (of derde, of vierde) adem, misschien!

Hoe zie je ‘From The Trees’, je meest recente album, in de (inmiddels zeer indrukwekkende) reeks van je soloalbums? Is het meer autobiografisch dan vorige albums? Bijvoorbeeld: herken je jezelf in de artiest in ‘Milked’ of ‘On Deaf Ears’?
Nou natuurlijk ben ik het materiaal dat ik het beste ken! Aan de andere kant ben ik ook een schrijver van, een ontwerper van, fictie. Ik ging het maken van “Trees” in met de bedoeling om alle nummers in een vorm te hebben waarmee ik een ‘piano of gitaar en stem alleen versie’ kon doen  voordat ik begon met opnemen. Ik denk dat deze ‘old school’-benadering op zijn beurt songs heeft voortgebracht die 1.) misschien, meer autobiografisch lijken  en 2.) coherent en discreet waren op iets van een unieke manier.

Hoe (moeilijk) was het om ‘From the Trees’ te maken als opvolger van ‘… all that might have been…’, een album dat algemeen wordt beschouwd als ‘een meesterwerk’?
Welnu, niet zo moeilijk, veronderstel ik, aangezien beide platen zo waren zo verschillend van karakter zijn. Zoals altijd, houd ik ervan om van de ene naar de andere
richting te zwenken met opeenvolgende platen, om verveling en saaie herhalingen voor mezelf te vermijden, zoveel als wat dan ook. Dit is, om eerlijk te zijn, het basisprincipe van ‘The Career’ en ik denk inderdaad dat het waarschijnlijk de reden is waarom ik nog steeds een carrière en een publiek heb – vooral een publiek dat bereid en in staat is om met mij mee te gaan op een paar vreemde paden! Onnodig om te zeggen dat ik op dit moment in het geheel geen idee heb wat het volgende project zou kunnen zijn!

Je hebt al veel van het maken van het album ‘… all that might have been…’ verteld was in de liner notes van het album. Kun je meer vertellen over de manier waarop je het buitengewone geluidspalet van dit album hebt gemaakt en heeft het lang geduurd hebben om de geluiden te vinden of te maken?
Het was, inderdaad, een lange zoektocht om het juiste geluidspalet te vinden, en vooral niet om dingen te bedekken ten koste van het totale effect.
Het aanvangsontwerp van de (zogenaamde) songs en de geluiden hielpen daarbij, in die zin dat ze open waren, maar niet veeleisend. In zekere zin is het echter moeilijk om over deze technische details te praten – vooral op zo’n afstand in de tijd – omdat het hele belang van opnemen die zoektocht is dat “is het juist?  is het te veel?” en dat is iets dat volledig instinctief gebeurt in mijn geval.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst? Kunnen we nieuw werk en/of een tour met VdGG verwachten? En is onze locatie Parkvilla Theater dan een mogelijke locatie?
Voor de zomer ben ik nog wat op tournee,, dat is het directe vooruitzicht. Dan zal de toekomst wenken op welke manier het dan ook zal komen. Ik weet tot nu toe niet welke vorm het zal aannemen.
Tot slot, ja, op een dag wil ik zou graag eens terugkeren naar Parkvilla. Met VdGG? Wie weet?