Vijf albums met verrassend goede Italiaanse prog
Tijdens het (onvergetelijk goede) optreden van Phoenix Again op 13 april 2018 waren er ook vertegenwoordigers van de Italiaanse platenmaatschappij Black Widow Records te gast (als distributeurs van de cd’s van Phoenix Again). Ook zij waren erg enthousiast over het optreden en lieten ons weten dat ze nog veel meer interessante Italiaanse progbands bij hun label hebben. Dat verbaast niet, want in Italië is progrock erg populair en zijn er zeer veel goede bands in dit genre, waar je nog volop de invloeden van de symfo uit de jaren zeventig hoort. Natuurlijk zijn er de bekende/grote namen (zoals Banco, PFM en Le Orme), maar er is meer. Heel veel meer zelfs. Tot onze verrassing ontving Hans vorige week een pakketje van Black Widow Records met vijf cd’s van (voor ons onbekende) bands. Wetende dat ik (Lenne) een liefhebber ben van Italiaanse progrock, bezorgde hij mij het pakketje en wenste me veel plezier met het ontdekken hiervan. Ik trof de volgende vijf albums met verrassend goede Italiaanse prog aan.
Ingranaggi Della Valle – ‘Warm Spaced Blue’
Natuurlijk is mijn interesse gewekt en ga ik er even voor zitten. De luistertoer begint met Ingranaggi Della Valle. Gelukkig is er informatie te vinden over deze band op internet. Ingranaggi Della Valle (vrij vertaald: Versnellingen van het Dal) is opgericht door Mattia Liberati (toetsen) en Flavio Gonnellini (gitaar), die hun sporen hebben verdiend in de fusion en jazzrock. Dat is zeker te horen, maar ook voor progliefhebbers valt er veel te genieten. Progarchives omschrijft het geluid van de band als volgt: ‘The sound and atmospheres of the historical progressive Rock of the 70s, creating their own music open to fusion, ethnic and jazz-rock influences.’ Progwereld bespreekt het debuutalbum ‘In Hoc Sogno’ (2013) en is daar zeer positief over. Het tweede album ‘Warm Spaced Blue’ uit 2016 is (zoals de titel al doet vermoeden) Engelstalig en dus (ook) gericht op de internationale markt. Het is een zeer gevarieerd en complex album, zowel qua opbouw als qua instrumentarium, dat zeker meerdere luisterbeurten nodig heeft om te doorgronden. Een echte aanrader!
1 Call For Cthulhu: Orison (9:34)
2 Inntal (10:34)
3 Call For Cthulhu: Through The Stars (3:13)
4 Lada Niva (8:49)
5 Ayida Wedo (5:52)
6 Call For Cthulhu: Promise (6:44)
Il Cerchio D’Oro – ‘Il Fuoco Sotto La Cenere’
Vol enthousiasme dus naar het tweede album. De band Il Cerchio D’Oro bestaat uit zes man, waaronder twee toetsenisten en twee gitaristen. Een aparte zanger ontbreekt; de zang wordt door vier heren verzorgd. Het album ‘Il Fuoco Sotto La Cenere’ (uit 2016) is het vierde album van de band, die al sinds 1974 (!) – met een lange onderbreking tussen 1980 en 2005 – bestaat. Ook dit klinkt muzikaal weer verzorgd en gevarieerd. De (samengestelde) zang in het Italiaans is best wel even wennen, maar geeft de band ook weer iets eigens. Bij Progwereld vind ik een recensie van deze cd en die is niet zo positief: de zang irriteerde en de verveling sloeg toe. Ik ben wat milder: ik hoor veel fijne muziek, maar luister de cd toch niet helemaal af.
1 Il Fuoco Sotto la Cenere (9:17)
2 Thomas (9:28)
3 Per Sempre Qui (5:40)
4 I Due Poli (7:04)
5 Il Fuoco nel Bicchiere (5:42)
6 Il Rock e L’Inferno (5:52)
7 Fuoco Sulla Collina (5:06)
La Fabbrica Dell’Assoluto – ‘1984: L’Ultimo Uomo D’Europa’
Op naar nummer drie: ‘1984: L’Ultimo Uomo D’Europa’ van de band La Fabbrica Dell’Assoluto. Dit (debuut)album (uit 2015) is geïnspireerd op het wereldberoemde boek ‘1984’ van George Orwell (en volgt keurig de hoofdstukken van dit boek). Progwereld heeft ook dit album al (voor ons) beluisterd en spreekt van ‘typische Italiaanse progrock boordevol antiek toetsenwerk en lekkere dramati-sche zang’. Daarbij wordt een vergelijking gemaakt met Van der Graaf Generator, met name vanwege de opbouw van de songs en de orgel- en zelfs een paar saxofoonpartijen, want de zanger lijkt in niets op Peter Hammill en ook volop aanwezige gitaarpartijen hoor je niet bij Van Der Graaf. Het album klinkt overweldigend en theatraal en blijft – ook door de stemmingswisselingen en experimentele stukken – zeker boeien. Progarchives noemt het ‘the absolute standout R.P.I/Italian prog release of 2015, perhaps already a true modern classic by those lucky to have discovered it’. Dat gaat misschien wat ver, maar het album verdient zeker de aandacht en meer luisterbeurten. Samen met een nieuwe leesbeurt van Orwell’s klassieker een nuttige tijdsbesteding.
1 I Due Minuti Dell’Odio (2:49)
2 4 Aprile 1984 (1:58)
3 Chi Controlla Il Passato Controlla Il Futuro. Chi Controlla Il Presente Controlla Il Passato (2:29)
4 O’Brian (2:34)
5 Bispensiero (3:29)
6 La Ballata Dei Prolet (2:38)
7 L’Occhio Del Teleschermo (3:07)
8 Giulia (3:47)
9 Lo Sguardo Nel Quadro (2:14)
10 Processo Di Omologazione (12:35)
11 La Stanza 101 (6:29)
12 La Canzone Del Castagno (4:21)
13 Amava Il Grande Fratello (6:37)
Il Segno Del Comando – ‘Il Volto Verde’
Het vierde album is van de band Il Segno Del Comando. De bandnaam is afgeleid van de titel van een in 1970 door Giussepe D’Agata geschreven (en later nog in boekvorm uitgegeven) filmscript voor een Italiaanse tv-serie over occulte en paranormale zaken. Progarchives typeert de muziek als ‘full of classical gothic atmo-sphere, spooky overwhelming arrangements, cinematic drama and eerie nightmare soundscapes that crawl under your skin’. Dat belooft dus wat. Omdat de band ook wel in de ‘metal’ hoek geplaatst wordt, is er op Progwereld niets over te vinden. Gewoon luisteren dus maar. Het album ‘Il Volto Verde’ laat het eigen (wat duistere en gothic, maar wel degelijk progessieve) geluid van de band horen. Opvallend is dat er – tussen instrumentale stukken met veel toetsenwerk, maar ook gitaar en saxofoon – meerdere zangers te horen zijn: het ijle en theatrale stemgeluid van de zanger (met de naam Maethelyiah), de krachtige ‘sopraan’ Sophya Baccini en ook nog de donkere en dreigende Daniel Krieg. Een al met al zeer gevarieerd album voor liefhebbers.
1 Echi Dall’Ignoto (2:08)
2 La Bottega Delle Meraviglie (3:40)
3 Chider Il Verde (6:05)
4 Trenodia Delle Dolci Parole (6:40)
5 Il Rituale (1:32)
6 La Congrega Dello Zee Dyk (8:01)
7 Il Manoscritto (6:15)
8 L’Evocazione Di Eva (4:26)
9 Retrospettiva Di Un Amore (4:36)
10 Usibepu (6:16)
11 L’Apocalisse (4:08)
12 Epilogo (1:46)
Sophya Baccini’s Aradia – ‘Big Red Dragon’
Ik sluit mijn Italiaanse luisteravontuur af met het album ‘Big Red Dragon’ (William Blake’s Visions) van Sophya Baccini’s Aradia (jawel, de hiervoor genoemde sopraan). Dit is haar tweede album (uit 2013), geïnspireerd op het leven en werk van schrijver en schilder William Blake. Voor dit project heeft Sophya een (‘all female’) band opgericht (en heel veel gastmuzikanten uitgenodigd). Op het album laat Sophya (zowel in het Engels, Frans als Italiaans) horen wat ze vocaal in huis heeft en dat is heel wat. Veel opera en daarmee veel lichter dan wat ze met haar band (Presence) en andere projecten (onder andere Delirium) heeft gedaan. Ook het artwork is fraai. Progwereld over dit album: ‘De muziek is duidelijk met bezieling gemaakt en is absoluut voer voor liefhebbers, want ja, zoiets als een (lichte) rockopera, je moet er van houden.’ Dit album zal ik nog wel eens beluisteren, maar voor nu is wel het voldoende. Al met al toch weer verrast over het enorme aanbod en de grote variëteit van de prog uit Italië.
1 William (2:59)
2 Angel Of The Revelation (4:31)
3 Satan (3:54)
4 Love Of Hecate (5:49)
5 La Porta Dell’Inferno (9:01)
6 The Number (4:19)
7 Just (7:02)
8 Cerberus (8:00)
9 While He’s Sleeping (5:28)
10 Au Premier Matin Du Jour (5:47)
11 Beatrice (6:37)
12 Big Red Dragon (5:27)
13 Jerusalem (3:06)