Windchase – Symphinity
In 1977 bracht de band Windchase zijn enige album uit, getiteld ‘Symphinity’. Maar eigenlijk is deze plaat het derde album van de eerste symfonische progband van Australië, Sebastian Hardie, met een kleine wijziging in de line-up. Deze band, die al sinds 1967 bestond, wist maar een paar albums uit te brengen en kende veel bezettingswisselingen. Het waren Mario Millo (gitaar, mandoline, zang) en Toivo Pilt (keyboards) die besloten dit album op te nemen en de naam van het tweede Sebastian Hardie-album te gebruiken als bandnaam.
‘Symphinity’ ademt de pastorale stijl van de symfonische prog van Camel en Genesis, maar voegt daar ook jazzrock/fusion elementen aan toe. Hier en daar doet het album denken aan Solution (luister naar Horsemen To Symphinity) en Focus (Gypsy). De gitaarsolo’s hebben soms een Santana-feel. De plaat begint met een stemmig piano-intro (Forward We Ride) en kenmerkt zich verder door het mooie samenspel tussen orgel en gitaar en de fraaie samenzang. Kortom, een uitstekende plaat die ook nu nog steeds fantastisch klinkt.
1 Forward We Ride (1:39)
2 Horsemen to Symphinity (8:33)
3 Glad to be Alive (8:06)
4 Gypsy (4:47)
5 No Scruples (6:29)
6 Lamb’s Fry (9:39)
7 Non Siamo Perfetti (1:57)
8 Flight Call (4:36)
Bonustrack op de cd-versie (2000)
9 Horsemen To Symphinity (live) (11:55)