Het heeft er erg om gespannen of het wel door kon gaan…

De dag ervoor kondigde het komische duo Rutten-De Jonge (voor al uw persconferenties) een nieuwe lock-down aan die aan ongeveer alles vanaf 17.00 uur voorlopig weer een einde zou maken, en gelukkig ging die op zondag pas in. Het concert van Into The Open kon daarom op zaterdag 27 november nog nét doorgaan. Het was extra spannend, omdat het concert eerder om bekende redenen al was uitgesteld. De opluchting bij Jan Willem Ketelaers en Sander Heering, de grote mannen van dit project, was daarom groot en dat maakte de zanger van Knight Area dan ook heel duidelijk aan het massaal toegestroomde publiek. Plaats van handeling was het intieme theatertje van Parkvilla in Alphen aan den Rijn.

Into The Open ging voor een integrale vertolking van hun debuut “Destination Eternity”. Van kop tot staart werd dit sfeervolle epos met veel verve ten gehore gebracht. Het project van Ketelaers en Heerings werd op het podium verder
vormgegeven door bijna dezelfde mensen als die het album volspeelden. Alleen zangeres Nadine Pruim stond daar in plaats van Maria Catharina en zij scoorde een dikke voldoende.

Natuurlijk was het afwachten of de fraaie muziek op de cd ook live goed zou klinken. Ik kan melden dat het antwoord hierop driewerf ja is! Vanaf de eerste sfeervolle toetsenklanken van Heerings op Origin was het genieten geblazen. Tijdens Birth maakte Ketelaers zijn opwachting op het  podium. In het begin stond zijn geluid niet helemaal goed afgesteld, maar dat verbeterde gelukkig snel. Dat hij kan zingen heeft hij natuurlijk al lang bewezen. De gitaristen Ronald Martens en Martijn Balsters staan ook absoluut hun mannetje. Zeker Martijn liet de ene na de andere smakelijke solo uit zijn snaren ontsnappen. Martens’ solo’s kwamen helaas niet altijd even goed door.

Het verhaal van de reis van de ziel naar een definitieve bestemming leverde heel veel sfeer- en tempowisselingen op. Van onheilspellend naar stevig, van subtiel naar melodieus en rockend. De band weet de sfeer van het album treffend over te brengen op het podium. Dat is zeker een compliment waard, temeer dit letterlijk de eerste keer is dat zij “Destination Eternity” live speelden! In Back To The Day gaan beide gitaristen los in een heerlijk duel. In het imposante Judgement Day komt veel van wat de band in huis heeft samen. Ketelaers zingt op volle toeren, met volle emotie en ook met praatstem. We horen een fraaie solo van Heerings, die dat best wel wat vaker had mogen doen, heel bescheiden op de achtergrond ragt hij zijn fijnzinnige toetsenwebben. Naast opzwepende gitaargeluiden krijgt bassist Frank Strokap ook zo’n solomomentje. Met Robert Spaninks vormt hij een degelijk ritmetandem. Nadine Pruim verzorgt de achtergrondzang, ook letterlijk op de achtergrond, maar tijdens Ride The Wind treedt zij naar voren voor een gevoelig duet met Ketelaers. Als de rustgevende klanken van Half Song wegebben hebben we er een uur heerlijke muziek opzitten.

De band trakteerde het publiek op een verrassende toegift. Het was de vraag of Ketelaers en Heering over extra nieuw materiaal van Into The Open zouden beschikken en dat ze zouden gaan spelen. Het antwoord hierop is nee. Twee nummers van The Dust Connection, waarvan Heerings ooit deel van uitmaakten passeren de revue. Allereerst het stevige én subtiele met veel pianospel overgoten Garden Of Remembrance. Heerings kan zich op zijn klavieren helemaal uitleven op The House That Doesn’t Exit, dat gewoon een heel mooi nummer blijkt te zijn. Live Flow van Threshold was een prachtig, heel intiem samenspel van akoestische gitaar en de solozang van Pruim, die hier haar terechte moment of glory kan pakken. Even dreigde Sander The Final Countdown in te zetten, maar het werd Ninja van Europe, nog een keer kan Jan Willem uithalen in deze pakkende uptempo afsluiter met de van Europe bekende gierende gitaar.

Ketelaers laat tot slot nog een exemplaar van het kunstwerk The Source van Vivian Hoffmans, dat ook op de cover van de cd prijkt, zien en dan is toch echt afgelopen.

Onder het genot van een drankje nog een nababbel opzetten met de bandleden aan de bar zit er helaas niet in. Gemuilkorfd, maar zeer voldaan zoeken de bezoekers hun weegs in de duisternis, misschien wel met destination eternity…

Bron: Progwereld 7 december 2021
Tekst: Fred Nieuwesteeg
Fotografie: Leon van Hulst