Op zondagmiddag 10 december 2023 gaf Robby Valentine een speciale, heel persoonlijk getinte solo-theatervoorstelling bij Serious Music in Parkvilla.

Valentine, bekend van de jaren ’90 hit ‘Over And Over Again’, bracht op 21 oktober zijn nieuwe album ‘Embrace The Unknown’ uit. Valentine begon zo’n drie jaar geleden met het schrijven van dit album, in de tijd dat de coronapandemie ieders leven beheerste en voor hem zijn wereld instortte omdat hij zijn zicht steeds verder verloor. Het maken van dit nieuwste werk was vanwege zijn tot twee procent gereduceerde zicht een ware uitdaging.

Levensverhaal
Tijdens deze show nam Valentine de bezoeker mee in het proces van het maken van dit album, waarbij hij ook moest leren omgaan met zijn handicap (door andere ‘kleine’ songs op de piano te spelen, zoals ‘Mad World, waarmee Robby de voorstelling opende). De show bevatte meerdere momenten met fragmenten uit het dagboek dat Robby heeft geschreven tijdens zijn blindenrevalidatie. Hij moest daar blind leren typen en het optekenen van zijn levensverhaal en het proces waarin hij zich bevond waren een mooie oefening hiervoor. Dit leidde tot een (wellicht nooit te publiceren) biografie.

Deze fragmenten werden voorgelezen door zijn echtgenote (en zangeres) Marlies Schuitemaker, die deze taak op het laatste moment op zich moest nemen omdat vriend (en oorlogsverslaggever) Hans Jaap Melissen een dag eerder met spoed naar Oekraïne moest afreizen. Marlies toonde zich meer dan een waardig vervanger, waarbij haar directe betrokkenheid bij alles wat zich heeft afgespeeld in de moeilijke jaren een extra dimensie aan het verhaal gaf.

Kijkje in de keuken
Na het eerste fragment – over de openbaring van de oogziekte en de falende behandeling daarvan door het ziekenhuis (in de coronaperiode), waardoor het drama van het steeds verder nemende gezichtsvermogen onafwendbaar bleek – nam Robby het over met verhalen over de nummers van het album. Alle tien nummers kwamen aan de orde: welke verhalen zitten erachter? Hoe kwamen zij tot stand? Hoe klonken de nummers oorspronkelijk (zowel geslaagde als ‘mislukte’ pogingen)?

Robby gaf met allerlei geluidsfragmenten een uniek kijkje in zijn opnamekeuken, zodat het publiek kon horen hoe zijn fraaie (en door het werk van Queen geïnspireerde) meerlaagse zangkoortjes en gitaarsolo’s zijn opgebouwd. Robby, normaal gesproken toch wat introvert, vertelde zijn verhaal vrijuit en met de nodige humor. Van de meeste nummers van het album had Robby fraaie pianoversies gemaakt; hij liet horen dat hij ondanks alles zijn virtuositeit op de piano heeft hervonden/behouden.

Eigen weg
Het dagboekfragment over het uiteenvallen van ‘zijn’ band, toen het succes (in Amerika) voor het oprapen leek na een tour met de band van Queen-idool Brian May (in de beginjaren ’90), was confronterend. Robby werd gevraagd door zijn management en bandleden om zijn imago als glamrocker (en zijn uiterlijk met zijn lange, blonde haren) op te geven om de kansen op commercieel succes van de band te vergroten. Robby voelde zich hierdoor overvallen, maar koos voor zichzelf. Hij was immers de bedenker van de muziek van de band en degene die het (in alle details) vorm had gegeven. Met zijn keuze zichzelf niet te verloochenen, verloor hij de band (en daarmee ook zijn vrienden). Het nummer ‘My friend (in the end)’ is hierop geïnspireerd.

Zo kwam hij er muzikaal gezien alleen voor te staan en dat was zeker niet de makkelijkste weg om albums te maken en een groot publiek te bereiken. Het heeft zijn verdere carrière getekend: zijn albums worden hoog gewaardeerd door de pers en zijn trouwe fans, maar behalve in Japan is er geen groot publiek meer voor hem, ook niet in Nederland. Ook over deze frustratie vertelde Robby open en eerlijk. Gelukkig heeft hij ontdekt waar het in het leven echt om gaat: muziek en liefde.

Slotakkoord
Robby wilde eigenlijk geen ‘klef’ nummer schrijven over zijn blindheid, maar kon er niet omheen toen hij de inspiratie kreeg voor het nummer ‘Embrace the unknown’. Het stond meteen al vast dat dit het ‘overtreffende’ slotstuk van het album zou moeten worden. Robby nam het publiek mee in de totstandkoming van dit fraaie nummer, dat hij vervolgens vol overgave speelde en zong; dit liet niemand onberoerd.

Interactief
In het laatste deel van de voorstelling was er ruimte voor bezoekers om vragen te stellen aan Robby. Hier werd volop gebruik gemaakt en de openhartige en eerlijke antwoorden gaven de aanwezige bezoekers een uniek inkijkje in Robbys leven, het omgaan met zijn blindheid en zijn muzikale plannen. Natuurlijk ging Robby ook in op het verzoek om zijn megahit ‘Over and Over Again’ te spelen (met een mooie tweede stem van Marlies) en was er – na ruim 2,5 uur – ter afsluiting ook nog ruimte voor een echt duet van Robby en Marlies (‘Don’t want to say goodbye’ van The Raspberries). Iedereen was het er over eens: een unieke, onvergetelijke voorstelling van deze twee bijzondere mensen.